Przejdź do zawartości

Szelężnik włochaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szelężnik włochaty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

zarazowate

Rodzaj

szelężnik

Gatunek

szelężnik włochaty

Nazwa systematyczna
Rhinanthus alectorolophus (Scop.) Pollich
Hist. Pl. Palat. 2: 177 (1777)[3]

Szelężnik włochaty (Rhinanthus alectorolophus) – gatunek rośliny należący do rodziny zarazowatych (Orobanchaceae). Występuje w środkowej Europie na obszarze od Francji po zachodnią Rosję[3]. W Polsce na pogórzu Sudetów i Karpat, włącznie z Niziną Śląską i Wyżyną Śląską[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Owłosiony kielich
Łodyga
Prosta lub gałęziasta, kosmato owłosiona, wysokość od 10 do 50 cm.
Liście
Podługowato-lancetowate lub owalne, owłosione.
Kwiaty
Żółte o słabo zagiętej rurce korony o długości 1,8–2,3 cm. Ząb górnej wargi niebieskofioletowy.
Owoce
Twarda torebka, w której podczas wiatru grzechoczą nasiona.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna, półpasożyt. Kwitnie od maja do września. Siedlisko: łąki, murawy ciepłolubne, pola, przydroża. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Arrhenatheretalia elatioris[5]. Roślina lekko trująca.

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Podgatunek ssp. buccalis umieszczony jest na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
  3. a b c Rhinanthus alectorolophus (Scop.) Pollich, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-01-06].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 449, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  6. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bertram Münker: Kwiaty polne i leśne. Warszawa: Świat Książki, 1998. ISBN 83-7129-756-4.